Belangrijkste verschil: sportiviteit verwijst naar 'eerlijk en vrijgevig gedrag of behandeling van anderen in een sportwedstrijd'. Sportiviteit geeft aan dat de sport of activiteit wordt genoten omwille van de sport of activiteit. Gamesmanship is gebaseerd op de overtuiging dat winnen het enige is dat ertoe doet en dat het spel ten koste van alles moet worden gewonnen, zelfs als die kosten een aantal onethische praktijken bevatten.

De termen sportiviteit en spelmanschap beschrijven de aard en het gedrag van een persoon als ze aan sport doen. Sport is competitief van aard, maar hoe een persoon reageert in een uitdagende en competitieve situatie kan iemand veel vertellen. Dingen zoals hoe ze reageren op een situatie waarin ze winnen, gniffelen ze? Of wanneer ze verliezen; zijn ze pijnlijke verliezers? Deze dingen kunnen iemand veel over een persoon in het algemeen laten weten, dat wil zeggen: zij zijn goedaardig of gemeen.

Sportiviteit verwijst naar 'eerlijk en genereus gedrag of behandeling van anderen in een sportwedstrijd'. Sportiviteit geeft aan dat de sport of activiteit wordt genoten omwille van de sport of activiteit. Het geeft aan dat het doel niet alleen was om het spel te winnen, maar om er plezier in te hebben. De sport wordt gespeeld voor plezier en plezier, en niet met het enige doel om te winnen. De sport is ontworpen om een ​​winnaar of een verliezer te hebben, maar dat betekent niet dat iemand zijn integriteit moet verliezen.

Sportiviteit wijst op deugden zoals eerlijkheid, zelfbeheersing, moed en volharding. In sportiviteit ligt de nadruk op het respectvol en eerlijk behandelen van de tegenstander, en dat ze het spel ethisch spelen door de regels te volgen en de beste man dat te laten doen. Een speler die dit allemaal doet, wordt beschouwd als een 'goede sport', terwijl een persoon die dit niet doet wordt beschouwd als een 'slechte sport'.