Belangrijkste verschil: Ludo en Parcheesi zijn twee verschillende bordspellen die vrij gelijkaardig van aard zijn. Beiden hebben zich ontwikkeld van een oud Indiaas spel genaamd Pachisi. Alle drie hebben hetzelfde doel: vier fiches over de finishlijn krijgen.
Pachisi is een soort kruis- en cirkelbordspel dat zijn oorsprong vindt in het oude India. De game bestaat al honderden jaren en is zowel toen als nu behoorlijk populair geweest. Het spel werd gespeeld op een stoffen bord, waar kleine tokens nodig zouden zijn om over het bord te bewegen voordat het naar huis ging. Het werd gewoonlijk gespeeld tussen 2 tot 4 personen en de eerste persoon die al hun tokens naar de eindstreep wint.
De gameplay vereiste dat de speler zes of zeven cowrie-shells gooide en afhankelijk van het aantal shells dat werd geconfronteerd en het aantal shells dat naar beneden was gericht, zou de speler zijn token het juiste aantal spaties verplaatsen. In feite vertaalt de naam Pachisi zich in feite naar vijfentwintig, wat het hoogste aantal was dat men in het spel kon rollen.
De game was behoorlijk populair tijdens zijn tijd, niet alleen als een manier om tijd te doden, maar ook om in te zetten. In feite is een versie van het spel ook een referentie in Epic Indian Tales. Vanwege de populariteit van het spel, zijn er veel verschillende versies van het spel ontwikkeld. Er is geen manier om op authentieke wijze te beslissen welke versies het eerst zijn ontwikkeld en wat later is gekomen. Wat wel bekend is, is dat er een spel lijkt op Pachisi dat in heel Azië en zelfs in sommige delen van Europa wordt gespeeld. Zo was er bijvoorbeeld het Chinese spel ch'u-p'u of chupu, Yunnori in Korea, Parchís in Spanje en het noorden van Marokko, Parqués in Colombia, het Jeu des petits chevaux (spel van kleine paarden) in Frankrijk en Mensch ärgere. Dich nicht (Man, wees niet boos) in Duitsland. Dit zijn ook allemaal soorten kruis en cirkel die erg op Pachisi lijken.
