Belangrijkste verschil: Het belangrijkste verschil tussen een LCD en PVA is dat LCD een type weergavepaneel is dat vloeibare kristallen gebruikt om een ​​beeld te produceren, terwijl een PVA een type van een TFT LCD is.

Het grootste verschil tussen een LCD en PVA is dat LCD een type weergavepaneel is dat vloeibare kristallen gebruikt om een ​​foto te produceren, terwijl een PVA (Patterned Vertical Alignment) een type LCD is.

LCD's (Liquid Crystal Display) zijn beeldschermen die vloeibare kristallen gebruiken die tussen twee vellen polarisatiemateriaal zijn geplaatst. De polarisatiefilters worden loodrecht op elkaar geplaatst, dus wanneer het licht door het eerste filter passeert, wordt het door het tweede filter geblokkeerd. Het licht dat mag passeren, creëert de beelden wanneer elektrische lading op de kristallen wordt toegepast. LCD's worden gebruikt in verschillende toepassingen, zoals computermonitoren, tv-schermen, horloges, rekenmachines, enz. Er zijn twee typen LCD, passieve matrix en actieve matrix. Passieve matrixweergaven worden gebruikt voor minder veeleisende toepassingen zoals rekenmachines en horloges, waar minder informatie hoeft te worden weergegeven en het laagste vermogen verbruikt.

Een LCD gebruikt een geselecteerd type vloeibaar kristal dat bekend staat als Twisted Nematics (TN), die in vorm zijn gedraaid. Een stroomtoevoer naar deze kristallen zorgt ervoor dat ze tot op zekere hoogte afwikkelen afhankelijk van de spanning. Een LCD is in een laagformatie, het begint met een spiegel op de achterkant voor reflectie, gevolgd door een stuk glas met een polariserende film aan de onderkant en een gemeenschappelijk elektrodenvlak gemaakt van indium-tinoxide aan de bovenkant. Hierna is een laag vloeibare kristallen, gevolgd door een ander stuk glas met een elektrode en een andere polariserende film, die in een rechte hoek staat ten opzichte van de eerste. Het LCD-scherm is vervolgens aangesloten op een voedingsbron die de kristallen oplaadt en ervoor zorgt dat ze een afbeelding op het scherm maken. LCD's hebben ook een achtergrondverlichting die de afbeelding zichtbaar maakt voor de gebruiker. LCD's gebruiken meestal een CCFL (koude kathode fluorescerend licht) als achtergrondverlichting, maar de trend verschuift nu naar LED's (light emitting diodes).

PVA (Patterned Vertical Alignment) is een type thin-filmtransistor (TFT) liquid crystal display. Het is een brede kijkhoektechnologie die het best bekend is voor gebruik in Samsung-tv's voor het verbeteren van de prestaties van het voorpaneel onder verschillende hoeken. Een TFT (Thin-film transistor) is een veldeffecttransistor die wordt gecreëerd door dunne films van een halfgeleider actieve laag af te zetten, evenals de diëlektrische laag en metalen contactpunten over een ondersteunend substraat. Elke pixel van een LCD ontvangt een transistor die het in- en uitschakelen heel eenvoudig maakt. Omdat de TFT in het paneel zelf is ingebed, vermindert dit ook de overspraak tussen pixels. Crosstalk is wanneer een signaal verzonden naar één pixel ook van invloed is op een andere pixel. Een TFT is ook bekend als een actieve matrix display-technologie, die beter reageert op verandering en een snellere verversingssnelheid heeft. De snellere responssnelheid elimineerde ook het probleem van gamers. Op dit moment zijn TFT's de standaard geworden voor het produceren van LCD- en LED-schermen.

PVA-panelen gebruiken vaak dithering en FRC (frame rate control), een methode die een hogere kleurkwaliteit oplevert in displaypanelen met lage kleurresolutie. Een ander type PVA-technologie is S-PVA (Super Patterned Vertical Alignment), dat geen kleurstimulatiemethoden gebruikt en ten minste 8 bits kleur per kleurcomponent gebruikt. S-PVA elimineert off angle gloeien van effen zwart, vermindert de offshoek gamma-verschuiving en is goedkoper in vergelijking met normale PVA-panelen.