Belangrijk verschil : volksdansen is een eenvoudige dansvorm bedoeld voor groepsuitvoering gebaseerd op een reden zoals oogst van voedsel, terwijl klassieke dans een vorm van verlichting is.

Dans is een vorm van kunst waarbij beweging van het lichaam, ritme en muziek betrokken is. Het wordt in veel culturen uitgevoerd als een vorm van emotionele expressie, sociale interactie of oefening, in een spirituele of performance-setting, en wordt soms gebruikt om ideeën uit te drukken of een verhaal te vertellen. Folk and Classical Dance zijn twee voorbeelden van deze vorm van expressie. We begrijpen het verschil tussen de twee.

Volgens Wikipedia, in India, is klassieke dans een nieuwe overkoepelende term die wordt gebruikt om de verschillende kunstvormen te samen te vatten die samen zijn geworteld in Natya en de heilige hindoeïstische muziektheaterdansstijlen waarvan de theorie terug te voeren is tot de Natya Shastra van Bharata Muni.

Klassieke dansen werden in de tempel uitgevoerd volgens de rituelen, die Agama Nartanam werden genoemd. Deze dansvorm is geclassificeerd als margi of de ziel bevrijdende dans. Dansen werden ook uitgevoerd in de koninklijke hoven als aanvulling op de klassieke muziek die ter ere van de koning wordt gespeeld. Deze dansvorm werd Carnatakam genoemd en werd beschouwd als een intellectuele kunstvorm.

De Natya Shastra die werd geschreven door Bharata Muni, noemt hij de namen van klassieke dansvormen die vandaag niet herkenbaar zijn, maar in het boek onder de naam vier Pravrittis staan ​​ze vermeld als: Dakshinatya, Audramagadhi, Avanti en Panchali. Al deze traditionele dansvormen werden niet gewaardeerd tijdens de Britse koloniale overheersing. Het was in het midden van de 20e eeuw dat deze dansvormen populair begonnen te worden.

De kunst van Natya omvat nritta of eigenlijke dans, het is nooit alleen beperkt geweest tot dansen en omvat ook zingen en abhinaya. Deze functies komen vaak voor in alle Indiase klassieke dansstijlen. In de margi-vorm bestaat Nritta uit karanas, terwijl de desi nritta hoofdzakelijk uit adavus bestaat.

Een dansstijl is klassiek in de mate waarin het de Natya Shastra-technieken bevat. De enige twee tempeldansstijlen die hun oorsprong hebben in Natya Shastra zijn Bharata Natyam en Odissi. Deze twee houden zich het meest aan de Natya Shastra, maar houden momenteel geen rekening met Vaachikaabhinaya (dialooghandelingen), hoewel sommige stijlen van Bharata Natyam, zoals Melattur-stijl, de lip- en oogbewegingen voorschrijven die Vaachikaabhinaya aangeven. Een ander voorbeeld van Vaachikaabhinaya is Kuchipudi.

De term 'Shastriya' betekent 'klassiek' in het Sanskriet. Het werd geïntroduceerd door Sangeet Natak Akademi om de Natya Shastra aan te duiden, die is gebaseerd op het uitvoeren van kunststijlen. Een zeer belangrijk kenmerk van deze klassieke dansen is het gebruik van de 'mudra' of handgebaren door de kunstenaars als een steno gebarentaal die wordt gebruikt om een ​​verhaal te vertellen en bepaalde concepten te demonstreren, zoals voorwerpen, weer, natuur en emoties. Veel klassieke dansen omvatten gezichtsuitdrukkingen als een integraal onderdeel van de dansvorm.

Mensen definiëren volksdansen als dansen waarvoor geen lichaamsbestuur bestaat. De term 'volksdans' wordt soms toegepast op dansen van historisch belang in de Europese cultuur en geschiedenis. Ze zijn ontstaan ​​vóór de 20e eeuw. Voor andere culturen worden de termen 'etnische dans' of 'traditionele dans' soms gebruikt, hoewel de laatste termen de ceremoniële dansen omvatten.

Volgens Wikipedia beschrijft de volksdans dansen die enkele van de volgende kenmerken delen:

• Dansen die worden uitgevoerd op de sociale functies door mensen met weinig of geen professionele training helemaal, vaak gebaseerd op traditionele muziek.
• Deze dansen zijn over het algemeen niet ontworpen voor publieke optredens of het podium, hoewel ze later kunnen worden gearrangeerd of ontworpen om op te treden voor toneeluitvoeringen.
• Hoewel volkstradities in de loop van de tijd veranderen, wordt de dansuitvoering gedomineerd door een overgeërfde traditie in plaats van een innovatie in de dans.
• Nieuwe dansers leren vaak de informele manier, namelijk door anderen te observeren of hulp van anderen te ontvangen.

De termen "etnisch" en "traditioneel" worden gebruikt wanneer het nodig is om de culturele wortels van de dans te benadrukken. In die zin worden alle volksdansen als etnische beschouwd. Niet alle etnische dansen zijn volksdansen, bijvoorbeeld rituele dansen of dansen van rituele oorsprong worden niet beschouwd als volksdansen. Ritueel dansen worden meestal genoemd als 'religieuze dansen' vanwege hun doel.

Volksdans wordt over het algemeen beschouwd als 'straatdans' of 'volksdans'. Het evolueert niet spontaan. Deze dansen waren gebonden aan traditie en ontstonden in de tijd dat er een verschil bestond tussen de dansen van de 'gewone mensen' en de 'high society' dansen van de rijke mensen.

Een aantal moderne ballroomansen zijn ontstaan ​​uit folkloristische dansen. Een paar voorbeelden zijn: Engelse Country Dance, Turkse dans, Griekse dansen, etc.

Vergelijking tussen volks- en klassieke dans: