Belangrijk verschil: Fructose is ook bekend als fruitsuiker, omdat het van nature en het meest voorkomt in fruit en planten. Samen met glucose en galactose kan het tijdens de spijsvertering direct in de bloedbaan worden opgenomen. De tafelsuiker, ook bekend als sucrose, is een type disachariden. Als disaccharide bestaat het uit twee moleculen; een van glucose en een van fructose.

Suiker is de algemene naam voor voedingssupplementen met een zoete smaak. Suikers worden gecategoriseerd als koolhydraten, een groep verbindingen bestaande uit koolstof, waterstof en zuurstof. Koolhydraten, en op hun beurt suikers, zijn de bron van chemische energie voor levende organismen, inclusief de mens. Suikers worden gecategoriseerd als monosaccharide, disacchariden en polysacchariden. Monosacchariden zijn het eenvoudigste koolhydraattype, samengesteld uit een enkele molecule. Deze omvatten glucose, galactose en fructose. Disachariden bestaan ​​uit twee moleculen. De tafelsuiker, ook wel bekend als sucrose, meestal gebruikt door mensen, is een type disaccharide. Andere disachariden omvatten maltose en lactose.

Fructose is ook bekend als fruitsuiker, omdat het van nature en het meest voorkomt in fruit en planten. Samen met glucose en galactose kan het tijdens de spijsvertering direct in de bloedbaan worden opgenomen. Fructose is zeer goed oplosbaar in water en verschijnt als een zeer zoete, witte, reukloze, kristallijne vaste stof. Het is in feite twee keer zo zoet als sucrose. Fructose is te vinden in honing, boom- en wijnstokvruchten, bloemen, bessen en de meeste wortelgroenten. Fructose moet niet worden verward met high fructose corn-syrup (HFCS), een kunstmatig gecreëerde en bewerkte zoetstof.

Sucrose, aan de andere kant, is een disaccharide. Het is ook bekend als sacharose. Sucrose verschijnt als een wit, geurloos, kristallijn poeder met een zoete smaak. Als disaccharide bestaat het uit twee moleculen; één van glucose en één van fructose via een glycosidische binding. Sucrose wordt voornamelijk aangetroffen in suikerriet en bietwortels, waarvan het grootste deel van de tafelsuiker wordt verwerkt. Sucrose wordt ook aangetroffen in melasse, bruine suiker en ahornsiroop. Vruchten bevatten meestal kleine hoeveelheden sucrose en verschillende verhoudingen van fructose en glucose.

Sucrose wordt snel afgebroken in het lichaam. Het lichaam doet dit om de glucose en fructose afzonderlijk te verkrijgen. Beide worden gebruikt voor energie, maar glucose wordt gebruikt voor cellulaire ademhaling. Glucose reist door het bloed en diffundeert over celmembranen, waardoor ze zichzelf de naam 'bloedsuiker' oplevert.

Suiker zorgt voor een snelle boost van gemakkelijk verwerkte energie. Ondanks het gebruik om menselijke cellen aan te drijven, zijn het echter lege calorieën. Suikers hebben zelden een van de andere koolhydraten, eiwitten, vitaminen en mineralen die nodig zijn voor een gezond dieet. Ook zal overtollige suiker in het lichaam niet als energie worden gebruikt en in plaats daarvan als vet worden opgeslagen.

Naast het bijdragen aan overgewicht en obesitas, verhoogt buitensporige suikerconsumptie de kans op het ontwikkelen van diabetes type 2. Bovendien zorgen hoge bloedsuikerspiegels ervoor dat het lichaam een ​​teveel aan insuline aanmaakt, waardoor de pancreas mogelijk wordt beschadigd. Suikers kunnen ook de doorgang van bloedeiwitten belemmeren. Ze zijn ook een belangrijke oorzaak van gaatjes. Glycoproteïnen uit suiker kleven aan de tanden en worden magneten voor bacteriën. De bacteriën eten de fructose in suiker en produceren melkzuur als bijproduct. Het melkzuur kan bijdragen aan het verminderen van tandglazuur en de vorming van gaatjes.

Met betrekking tot fructose is het, net als alle andere dingen, gunstig in kleine hoeveelheden, omdat er aanwijzingen zijn dat het je lichaam kan helpen glucose op de juiste manier te verwerken. Het teveel consumeren van fructose lijkt echter het vermogen van het lichaam om het te verwerken te overweldigen. Wanneer er te veel fructose in het lichaam is, kan de lever het niet snel genoeg verwerken. Dus, in plaats daarvan verandert het in triglyceriden en stuurt ze de bloedbaan in.

Hoge bloedtriglyceriden zijn een risicofactor voor hartziekten. Fructose activeert bovendien geen eetlustregulerende hormonen, waardoor de hersenen zich ontevreden voelen, wat op zijn beurt door blijft gaan met het verzenden van hongerberichten, wat leidt tot te veel eten. Studies schatten dat ongeveer 10% van het moderne dieet afkomstig is van fructose. Hoge fructose maïssiroop is ongelooflijk goedkoop en overvloedig geworden; vandaar dat het vandaag een weg is ingeslopen naar een groot aantal voedingsmiddelen. High fructose corn syrup (HFCS) bestaat voor 55% uit fructose en voor 45% uit glucose. Sucrose is echter half fructose en half glucose. Dus, HFCS heeft eigenlijk niet veel meer fructose dan "gewone" suiker.

Fructose wordt gebruikt in droge drankmixen, caloriearme voedingsmiddelen, bevroren sappen, gearomatiseerd water en energiedrankjes, frisdrank, gearomatiseerde melkproducten, ontbijtgranen, bakkerijproducten, yoghurt en fruit en snoep in blik. Fructose komt voornamelijk voor in fruit en honing. Het is ook te vinden in fructose-glucosestroop, maar niet in gewone glucosestroop. Sucrose wordt gebruikt in gebak, jam, gecondenseerde melk, sauzen, ijs, geconserveerd vlees en in de brouw- en gistteeltprocessen.

Bovendien leveren alle soorten suiker, of het nu sucrose, fructose of glucose is, dezelfde hoeveelheid calorieën. Eén gram suiker komt overeen met 4 calorieën, wat betekent dat 1 theelepel ruwweg 16 calorieën bevat en 1 eetlepel ongeveer 50 calorieën bevat. Het calorie- en suikergehalte van de verschillende voedingsmiddelen die sucrose, glucose en fructose bevatten, kan echter sterk verschillen, afhankelijk van de andere voedingsstoffen die in het voedsel aanwezig zijn.