Belangrijkste verschil: een processor met één kern heeft slechts één kern, wat betekent dat hij maar één bewerking tegelijk kan starten. Een dual-coreprocessor is een type van een centrale verwerkingseenheid (CPU) die twee volledige uitvoeringskernen heeft. Dual core is synoniem geworden voor Intel Pentium Dual Core.

Computers zijn snel geëvolueerd vanaf het moment dat ze werden geïntroduceerd. Computers zijn oorspronkelijk gelanceerd om wiskundige toepassingen te kunnen oplossen. Deze computers verwerkten traag gegevens en konden slechts één keer per keer worden uitgevoerd, wat betekent dat een andere actie of bewerking moest wachten tot een bewerking was afgelopen voordat een nieuwe bewerking kon beginnen. Deze stonden bekend als single-core processors. De vraag naar snellere technologie heeft nu computers gecreëerd met dual-core, quad-core en vele andere kernen, afhankelijk van wat er van de computer nodig is.

Een enkele kern verwijst naar het aantal processors dat in een computersysteem is geplaatst. Een enkele kern heeft een centrale verwerkingseenheid (CPU) die slechts één volledige uitvoeringskern heeft, wat betekent dat deze slechts één bewerking per keer kan uitvoeren, waardoor de eerste bewerking moet worden voltooid voordat een nieuwe wordt gestart. Een CPU is de hardware die verantwoordelijk is voor het uitvoeren van de instructies van een computerprogramma.

Single-core-processors kunnen soms een tweede applicatie starten voordat de eerste is voltooid, maar het hangt af van wat de applicatie is en hoeveel geheugen nodig is om te worden uitgevoerd. Single-core processors zijn meestal traag in vergelijking met multi-coreprocessors omdat de CPU moet wachten tot de ene bewerking is voltooid voordat een andere wordt gestart; vandaar resulterend in back-up van applicaties voor hardlopen.

Een dual-coreprocessor is een type van een centrale verwerkingseenheid (CPU) die twee volledige uitvoeringskernen heeft. Daarom heeft het de gecombineerde kracht van twee processors, hun caches en de cache-controllers op een enkele chip. Dit maakt de dual-core processors geschikt voor multitasking.

Dual-core-processors hebben twee kernen met een onafhankelijke interface naar de frontside-bus. Elke kern heeft zijn eigen cache. Op deze manier beschikt het besturingssysteem over voldoende bronnen om tegelijkertijd intensieve taken af ​​te handelen.