Belangrijkste verschil: oplaadbare batterijen bestaan uit een of meer elektrochemische cellen en zijn een type energieaccumulator. Het staat bekend als een secundaire cel omdat het de mogelijkheid heeft om te worden opgeladen en opnieuw te worden gebruikt. Niet-oplaadbare batterijen zoals de naam doet vermoeden, kunnen niet worden opgeladen voor meervoudig gebruik. De batterij kan slechts één keer worden gebruikt, waarna deze moet worden weggegooid. Deze batterijen staan bekend als primaire batterijen omdat het proces dat het apparaat van stroom voorziet onomkeerbaar is.
Batterijen zijn een belangrijke uitvinding geworden voor de samenleving. Stel je een wereld voor zonder batterijen, niets zou draagbaar zijn! Je moet rondlopen met een telefoon die alleen werkt als je hem op een stopcontact hebt aangesloten en er zijn geen zaklantaarns als er geen elektriciteit is. Als alles op elektriciteit liep, zou de hoeveelheid draden die er in de buurt zouden zijn, vervelend en gevaarlijk zijn. Batterijen zijn voortdurend geëvolueerd om een batterij met een langere levensduur te krijgen. Elke batterij is getest en getest met verschillende materialen om te zien welke een betere lading zou bieden. Er zijn twee soorten batterijen, oplaadbaar en niet-oplaadbaar. Oplaadbare batterijen zijn batterijen die kunnen worden opgeladen voor meervoudig gebruik, terwijl niet-oplaadbare batterijen slechts eenmaal kunnen worden gebruikt.
Een batterij bestaat uit meerdere elektrochemische cellen. Een elektrochemische cel bestaat uit twee halve cellen. Elke halfcel bestaat uit een elektrode en een elektrolyt. De twee halve cellen kunnen hetzelfde elektrolyt gebruiken. Tijdens de reactie verliest de soort uit een halve cel elektronen (oxidatie) aan hun elektrode terwijl de soort andere halve cel elektronen wint (reductie). De twee helften zijn verbonden door een zoutbrug of een poreuze schijf die wordt gebruikt om ionisch contact tussen de twee helften mogelijk te maken zonder de oplossingen te mengen. Terwijl de elektronen van de ene naar de andere kant worden overgebracht, wordt het verschil in ladingen vastgesteld. De zoutbrug laat de ionen toe om een balans te behouden tussen de oxidatie en reductie. De twee elektroden staan bekend als de anode en de kathode en beide zijn verbonden met een hoogbestendige voltmeter. De voltmeter helpt de elektroden om een spanning te behouden. Het verschil tussen de ladingen wordt vervolgens omgezet in elektrische energie om te worden gebruikt in draagbare gadgets.
Oplaadbare batterijen bestaan uit een of meer elektrochemische cellen en zijn een type energieaccumulator. Het staat bekend als een secundaire cel omdat het de mogelijkheid heeft om te worden opgeladen en opnieuw te worden gebruikt. De reacties in de cel die ervoor zorgen dat de batterijen stroom leveren, kunnen worden gemaakt met behulp van een aantal verschillende materialen. Deze reactie kan worden omgekeerd met behulp van elektriciteit voor een aantal toepassingen. Wanneer de batterijen worden opgeladen, wordt het positieve actieve materiaal geoxideerd en wordt het negatieve materiaal gereduceerd. De elektrolyt tussen de twee materialen zou kunnen dienen als een eenvoudige buffer voor de interne ionenstroom tussen de elektroden of kan een actieve rol spelen in de elektrochemische reactie. De batterijen hebben een juiste batterijlader nodig die AC- of DC-elektriciteit gebruikt om de batterijen op te laden. Afhankelijk van de lader kunnen batterijen 4-14 uur duren om opgeladen te worden. Hoewel oplaadbare batterijen meerdere keren kunnen worden hergebruikt, heeft het vaak een beperkte levensduur en kan het een aantal keren worden opgeladen. Oplaadbare batterijen hebben hogere initiële kosten, maar zijn op de lange termijn goedkoper. Oplaadbare batterijen zijn gemaakt met behulp van een aantal verschillende materialen zoals Loodzuur, Nikkel-ijzer, Nikkel-zink, Lithium-ion, natriumion, enz. De meest voorkomende oplaadbare batterijen zijn een nikkel-cadmiumbatterij (NiCd), nikkel- metaalhydride batterij (NiMH), lithium-ion batterij en lithium-ion polymeer batterij. Deze batterijen worden steeds populairder in veel toepassingen, waaronder mobiele telefoons, elektrische voertuigen, gemotoriseerde rolstoelen, zaklampen, enz.
Nu hebben niet-oplaadbare batterijen een veel eenvoudiger proces vergeleken met oplaadbare batterijen. Niet-oplaadbare batterijen zoals de naam doet vermoeden, kunnen niet worden opgeladen voor meervoudig gebruik. De batterij kan slechts één keer worden gebruikt, waarna deze moet worden weggegooid. Deze batterijen staan bekend als primaire batterijen omdat het proces dat het apparaat van stroom voorziet onomkeerbaar is. Niet-oplaadbare batterijen produceren elektrische stromen bij de montage, op het moment dat deze is voltooid. De chemische reacties die elektriciteit produceren, kunnen maar één proces doorlopen. Zodra dat proces is voltooid, wordt de batterij onbruikbaar en wordt deze verwijderd. Deze batterijen zijn perfect voor gebruik apparaten die weinig stroom nodig hebben om te werken, zoals alarmen, rookmelders, klokken, etc. Niet-oplaadbare batterijen kosten minder, maar zijn op de lange termijn minder economisch. Deze batterijen zijn ook perfect voor langdurige opslagdoeleinden omdat ze minder snel leeg raken dan secundaire cellen, waardoor ze perfect zijn voor noodsituaties. In het geval van noodpakketten, wordt vaak geadviseerd om een pakket van primaire batterijen te hebben die nodig kunnen zijn voor flitslichten en radio's. De batterijen kunnen ook worden opgeslagen bij lagere temperaturen om de chemische reacties in de batterij te vertragen, waardoor het veel gemakkelijker wordt op te slaan. Secundaire cellen zijn verkrijgbaar in verschillende vormen en maten voor verschillende gebruik en worden gebruikt in een verscheidenheid van toepassingen, waaronder camera's, klokken, alarmen, camcorders, enz.
De hoeveelheid niet-oplaadbare batterijen die op de markt verkrijgbaar zijn en die dagelijks worden weggegooid, veroorzaakt milieuproblemen. Batterijfabrikanten gebruiken vaak middelen die gevaarlijke chemicaliën bevatten. Deze chemicaliën creëren een giftige omgeving in de lucht. De gebruikte batterijen die worden weggegooid, voegen ook toe aan elektronisch afval. Veel bedrijven en overheden zijn begonnen met het initiatief om gerecycleerde batterijen te recyclen en te maken om afval en vervuiling te verminderen.
