Belangrijk verschil: Film noir is een stijl van filmmaken die vooral wordt gebruikt om Hollywood-misdaaddrama's van de vroege jaren 1940 tot de late jaren 1950 te beschrijven. Deze misdaaddrama's hebben meestal een ingehouden zwart-witte clair-obscur-stijl. Neo-noir is een stijl die werd gebruikt in de periode na de film noir. Neo-noir betekent in wezen 'nieuw-noir'. Neo-noir-films zijn films uit de periode na 1970 die deden denken aan de noir-films uit de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw. Ze hebben echter ook bijgewerkte thema's, inhoud, stijl, visuele elementen of media verwerkt om de films actueler te laten lijken.
De technieken die worden gebruikt in de film noir-stijl herinneren zich aan de Duitse expressionistische cinematografie. Het scherm is visueel donkerder dan de gemiddelde film, met lange diepe schaduwen. Dit was een contrast met het gebruikelijke, lichte, documentaire-stijl cameragezicht dat vaak in films wordt gebruikt. In film noir waren camerahoeken vaak erg creatief en ongewoon. Dit moest de atmosfeer toevoegen en het onbehagen van de kijker vergroten. De films maken vaak gebruik van donkere regenachtige nachten die ook waren gericht op het toevoegen aan de atmosfeer. Een veel voorkomende iconische scène in deze films was vaak de hoofdpersoon die door een donkere eenzame straat liep op een bijzonder regenachtige avond over de morele kwesties waarmee hij te maken had.
Film noir-films benadrukken cynische attitudes en seksuele motivaties. In deze films is de hoofdpersoon een antiheld, meestal een privé-bril, een politieagent in burger, een ongelukkige grafter, een gezagsgetrouwe burger die wordt gelokt in een misdaadleven, of gewoon een slachtoffer van een omstandigheid. Hij is meestal een man die vervreemd is van de maatschappij, die een existentiële crisis doormaakt, vaak op een dwaalspoor wordt gebracht door een femme fatale. Hij is een serieuze persoon met moreel dubbelzinnige beslissingen. Hij vecht constant met de wereld om hem heen die lijkt erop uit te zijn om hem te pakken te krijgen.
Neo-noir is een stijl die werd gebruikt in de periode na de film noir. Neo-noir betekent in wezen 'nieuw-noir'. Neo-noir-films zijn films uit de periode na 1970 die deden denken aan de noir-films uit de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw. Ze hebben echter ook bijgewerkte thema's, inhoud, stijl, visuele elementen of media verwerkt om de films actueler te laten lijken.
De thema's die vaak in neo-noir-films worden gebruikt, omvatten identiteitscrises, geheugenproblemen en subjectiviteit. Een belangrijk terugkerend thema in deze films is de problemen die zich voordoen als gevolg van technologische ontwikkelingen en hun gevolgen voor de samenleving.
Neo-noir-films zijn zo kneedbaar geworden en omvatten dat filmtheoretici beweren dat er geen juiste definitie van neo-noir is. Volgens Robert Arnett, "Neo-noir is zo amorf geworden als een genre / beweging, elke film met een detective of misdaad komt in aanmerking." Het genre van neo-noir is vaak overlapt met andere genres om noir-komedies, noir-westerns, horror noir, psycho noir, sci-fi noir, stoner noir en superheld noir te produceren. De thema's van neo-noir zijn ook vaak gebruikt in verschillende televisieseries en animatieseries.