Belangrijk verschil: MPEG staat voor de Moving Picture Experts Group. MPEG2 werd uitgebracht in 1995 en is feitelijk de opvolger van MPEG1. Het is vrij gelijkaardig MPEG1, en bedoeld om het vorige formaat te verbeteren. MPEG2 bevat generieke codering van bewegende beelden en bijbehorende audio-informatie. MPEG4 werd uitgebracht in 1999 en werd ontwikkeld als een coderingsmethode voor apparaten met beperkte middelen, voornamelijk draagbare apparaten zoals mediaspelers en mobiele telefoons. Dit formaat is ook vaak voor online video- en audiobestanden, voornamelijk streaming media, evenals voor CD-distributie, telefoon-, videofoon- en televisieprogramma's.
Het doel van MPEG was om standaarden in te stellen voor audio- en videocompressie en -overdracht. In 2005 is de groep gegroeid tot ongeveer 350 leden per vergadering van verschillende industrieën, universiteiten en onderzoeksinstellingen.
De standaarden zoals vastgesteld door MPEG bestaan uit verschillende Parts. Elk onderdeel behandelt een bepaald aspect van de hele specificatie. MPEG heeft de volgende compressie-indelingen en hulpnormen gestandaardiseerd:
- MPEG-1 (1993): codering van bewegende beelden en bijbehorende audio voor digitale opslagmedia met maximaal ongeveer 1, 5 Mbit / s (ISO / IEC 11172). Ontworpen om onbewerkte digitale video- en cd-audio van VHS-kwaliteit te comprimeren zonder overmatig kwaliteitsverlies, waardoor video-cd's, digitale kabel / satelliet-tv en digitale audio-uitzendingen (DAB) mogelijk worden. Het bevat de populaire MPEG1 Audio Layer III (MP3) audiocompressie-indeling.
- MPEG-2 (1995): generieke codering van bewegende beelden en bijbehorende audio-informatie (ISO / IEC 13818). Beschrijft een combinatie van comprimeermethoden met lossy videocompressie en lossy audiogegevens, waarmee opslag en verzending van films mogelijk wordt met behulp van de momenteel beschikbare opslagmedia en transmissiebandbreedte.
- MPEG-3: bestand tegen standaardisatie van schaalbare compressies en compressie met meerdere resoluties en was bedoeld voor HDTV-compressie, maar bleek overbodig te zijn en te zijn samengevoegd met MPEG2.
- MPEG-4 (1999): codering van audiovisuele objecten. Omvat compressie van AV-gegevens voor web (streaming media) en CD-distributie, spraak (telefoon, videofoon) en uitzendingstoepassingen. Het bevat de MPEG-4 Part 14 (MP4).
- MPEG-7 (2002): interface interface voor multimedia-inhoud. Geen standaard die zich bezighoudt met de daadwerkelijke codering van bewegende beelden en audio, zoals MPEG1, MPEG2 en MPEG4. Het gebruikt XML om metadata op te slaan en kan aan de tijdcode worden gekoppeld om bepaalde evenementen te markeren, of de songtekst aan een nummer te synchroniseren.
- MPEG-21 (2001): multimediaraamwerk. Het is gericht op het definiëren van een open raamwerk voor multimediatoepassingen. Gebaseerd op de definitie van een digitaal item en gebruikers die communiceren met digitale items.
MPEG2 werd uitgebracht in 1995 en is feitelijk de opvolger van MPEG1. Het is vrij gelijkaardig MPEG1, en bedoeld om het vorige formaat te verbeteren. MPEG2 bevat generieke codering van bewegende beelden en bijbehorende audio-informatie. Het verbetert de compressiefactor en verbetert de mogelijkheden van MPEG1, zodat MPEG2 hoofdzakelijk wordt gebruikt voor dvd-video's, evenals voor het uitzenden van digitale televisie, waaronder via de ether, kabel en satelliet.
MPEG2 is ook een compressie met verlies, maar MPEG2 zorgt voor een betere resolutie. Het gebruikte ook hogere bit-rates. Een lossy-compressie betekent dat tijdens het opslaan van een bestand er een klein kwaliteitsverlies is als gevolg van compressie. Bij elk opnieuw opslaan is er een klein kwaliteitsverlies door compressie. Het is dus niet het beste formaat voor het geval dat je talloze bewerkingen moet blijven doen en het beeld opnieuw moet opslaan. Als je echter maar een paar bewerkingen uitvoert en het bestand wordt opgeslagen in een hoge kwaliteit, is het geringe kwaliteitsverlies als gevolg van compressie hoofdzakelijk te verwaarlozen. Een voordeel van het gebruik van dit formaat is dat het bestand door compressie minder ruimte inneemt voor gegevensopslag.
Bovendien pakte MPEG2 een aantal zwakke punten van de MPEG1 aan, waaronder:
- Audiocompressie beperkt tot twee kanalen
- Geen gestandaardiseerde ondersteuning voor geïnterlinieerde video met slechte compressie bij gebruik voor geïnterlinieerde video
- Beperkt gestandaardiseerd profiel dat incompatibel was voor video met hogere resoluties. Ondersteuning voor 4k-video, maar geen praktische manier om video te coderen voor hogere resoluties
- Beperkte identificatie van ondersteunende hardware
- Slechts één kleurruimtesteun - 4: 2: 0
Bovendien bevatte MPEG2 ook ondersteuning voor variabele kwantisatie en VBR. MPEG2 heeft ook een complexer coderingsalgoritme, waardoor het niet compatibel is met MPEG1. Vandaar dat MPEG1-spelers niet in staat zijn om MPEG2-bestanden te decoderen en af te spelen.
MPEG4 is gebaseerd op MPEG-1 en MPEG-2-standaard en zoals deze is een standaard voor het comprimeren van grafische en video-lossingsalgoritmen. MPEG-4-bestanden zijn echter kleiner en hebben daarom de voorkeur voor online streamen of opslaan op draagbare spelers met beperkte schijfruimte. Dit komt vooral omdat MPEG-4 is gebaseerd op wavelet-technologie die kleurenafbeeldingen kan comprimeren met snelheden van 20: 1 tot 300: 1 en grijswaardenafbeeldingen van 20: 1 tot 50: 1. Bovendien is het MPEG4-compressiemechanisme iets ingewikkelder in vergelijking met dat van MPEG2. Dit komt omdat MPEG4 betere algoritmen nodig heeft om te scannen en te bepalen welke pixels kunnen worden weggegooid om de gegevens nog verder te verkleinen.
Wikipedia somt het volgende op als kenmerken van MPEG4:
- MPEG-4 stelt verschillende software- en hardwareproducenten in staat om multimedia-objecten te maken met een beter aanpassingsvermogen en flexibiliteit om de kwaliteit van dergelijke diensten en technologieën te verbeteren, zoals digitale televisie, animatiegrafieken, het World Wide Web en hun uitbreidingen.
- Datanetwerkproviders kunnen MPEG-4 gebruiken voor datatransparantie. Met behulp van standaardprocedures kunnen MPEG-4-gegevens worden geïnterpreteerd en omgezet in andere signaaltypen die compatibel zijn met elk beschikbaar netwerk.
- Het MPEG-4-formaat biedt eindgebruikers een breed scala aan interactie met verschillende geanimeerde objecten.
- Gestandaardiseerde Digital Rights Management-signalering, ook bekend in de MPEG-community als Intellectual Property Management and Protection (IPMP).
MPEG4 is door de jaren heen behoorlijk populair geworden. Een van de meest gebruikte indelingen is de .mp4. MPEG-4 Part 12 is ontwikkeld vanuit het MOV-bestand van Apple en resulteerde uiteindelijk in MPEG-4 Part 14, het MP4-formaat. De MP4 is een containerformaat. Dit betekent dat het kan worden gebruikt voor het opslaan van audio- en / of videogegevens. MP4 video en audio kunnen ook via internet worden gestreamd.
