Belangrijk verschil: MPEG staat voor de Moving Picture Experts Group. Een van de meest gebruikte MPEG-indelingen is de .mpg of .mpeg. .mpg is een van een aantal bestandsextensies voor MPEG-1 of MPEG-2 audio- en videocompressie. De twee indelingen worden meestal gebruikt voor gecomprimeerde video-inhoud met geluid. Ze worden op verschillende platforms algemeen geaccepteerd.

MPEG staat voor de Moving Picture Experts Group. Het is een werkgroep van experts die in 1988 werd opgericht door ISO en IEC. Het was een gezamenlijk initiatief van Hiroshi Yasuda van de Nippon Telegraph and Telephone en Leonardo Chiariglione. Chiariglione heeft gediend als voorzitter van de groep sinds de oprichting van de groep.

Het doel van MPEG was om standaarden in te stellen voor audio- en videocompressie en -overdracht. In 2005 is de groep gegroeid tot ongeveer 350 leden per vergadering van verschillende industrieën, universiteiten en onderzoeksinstellingen.

De standaarden zoals vastgesteld door MPEG bestaan ​​uit verschillende Parts. Elk onderdeel behandelt een bepaald aspect van de hele specificatie. MPEG heeft de volgende compressie-indelingen en hulpnormen gestandaardiseerd:

• MPEG-1 (1993): codering van bewegende beelden en bijbehorende audio voor digitale opslagmedia met maximaal ongeveer 1, 5 Mbit / s (ISO / IEC 11172). Ontworpen om onbewerkte digitale video- en cd-audio van VHS-kwaliteit te comprimeren zonder overmatig kwaliteitsverlies, waardoor video-cd's, digitale kabel / satelliet-tv en digitale audio-uitzendingen (DAB) mogelijk worden. Het bevat de populaire MPEG1 Audio Layer III (MP3) audiocompressie-indeling.
• MPEG-2 (1995): generieke codering van bewegende beelden en bijbehorende audio-informatie (ISO / IEC 13818). Beschrijft een combinatie van comprimeermethoden met lossy videocompressie en lossy audiogegevens, waarmee opslag en verzending van films mogelijk wordt met behulp van de momenteel beschikbare opslagmedia en transmissiebandbreedte.
• MPEG-3: bestand tegen standaardisatie van schaalbare compressies en compressie met meerdere resoluties en was bedoeld voor HDTV-compressie, maar bleek overbodig te zijn en te zijn samengevoegd met MPEG2.
• MPEG-4 (1999): codering van audiovisuele objecten. Omvat compressie van AV-gegevens voor web (streaming media) en CD-distributie, spraak (telefoon, videofoon) en uitzendingstoepassingen. Het bevat de MPEG-4 Part 14 (MP4).
• MPEG-7 (2002): interface interface voor multimedia-inhoud. Geen standaard die zich bezighoudt met de daadwerkelijke codering van bewegende beelden en audio, zoals MPEG1, MPEG2 en MPEG4. Het gebruikt XML om metadata op te slaan en kan aan de tijdcode worden gekoppeld om bepaalde evenementen te markeren, of de songtekst aan een nummer te synchroniseren.
• MPEG-21 (2001): multimediaraamwerk. Het is gericht op het definiëren van een open raamwerk voor multimediatoepassingen. Gebaseerd op de definitie van een digitaal item en gebruikers die communiceren met digitale items.

Een van de meest gebruikte MPEG-indelingen is de .mpg of .mpeg. .mpg is een van een aantal bestandsextensies voor MPEG-1 of MPEG-2 audio- en videocompressie. De twee indelingen worden meestal gebruikt voor gecomprimeerde video-inhoud met geluid. Ze worden op verschillende platforms algemeen geaccepteerd.

De MPEG-1 en MPEG-2 is een standaard voor compressie met verlies van video en audio. Een lossy-compressie betekent dat tijdens het opslaan van een bestand er een klein kwaliteitsverlies is als gevolg van compressie. Bij elk opnieuw opslaan is er een klein kwaliteitsverlies door compressie. Het is dus niet het beste formaat voor het geval dat je talloze bewerkingen moet blijven doen en het beeld opnieuw moet opslaan. Als je echter maar een paar bewerkingen uitvoert en het bestand wordt opgeslagen in een hoge kwaliteit, is het geringe kwaliteitsverlies als gevolg van compressie hoofdzakelijk te verwaarlozen. Een voordeel van het gebruik van dit formaat is dat het bestand door compressie minder ruimte inneemt voor gegevensopslag.

De MPEG-1-standaard bestaat uit de volgende onderdelen:

• Systemen (opslag en synchronisatie van video, audio en andere gegevens samen)
• Video (gecomprimeerde video-inhoud)
• Audio (gecomprimeerde audio-inhoud)
• Conformiteit testen (testen van de juistheid van implementaties van de standaard)
• Referentiesoftware (voorbeeldsoftware die laat zien hoe te coderen en decoderen volgens de standaard)

Het verschil tussen .mpeg en .mpg zit gewoon in de naam. De reden voor de verschillende bestandsextensies dateert uit de vroege versies van Windows. De originele extensie voor de MPEG-indeling was '.mpeg'; In Windows hadden alle bestanden echter een extensie van drie letters nodig. Dus, de extensie was verkort tot '.mpg'. Macintosh was echter niet beperkt tot bestandextensies van drie letters, dus Mac-gebruikers gebruikten '.mpeg'. Uiteindelijk begon Windows met upgrades ook '.mpeg' te accepteren. Veel gebruikers waren echter al gewend aan '.mpg', dus zowel de extensie van drie letters als de extensie van vier letters begon algemeen te worden gebruikt en is dat nog steeds.

Tegenwoordig is de meest geaccepteerde en gebruikte vorm de '.mpg', aangezien veel gebruikers Windows-gebruikers waren. De meeste applicaties slaan nu MPEG-bestanden op met de extensie ".mpg" op zowel Mac als Windows, in een poging om verwarring te voorkomen. Het MPEG-formaat kan ook worden opgeslagen met de '.MPEG' en '.MPG'-bestandsextensies in hoofdletters, die minder vaak voorkomen, maar ook worden geaccepteerd.