Belangrijkste verschil: Vergroting is het proces van het vergroten van een voorwerp met behulp van een optisch instrument. Bij vergroting wordt een object dat klein is meestal vergroot met apparaten zoals vergrootglas of een microscoop. Resolutie is de term die wordt gebruikt om de knapperigheid en details van een afbeelding te beschrijven. In optica wordt dit meestal beschreven als het vermogen van een afbeeldingssysteem om details in het object dat wordt afgebeeld, op te lossen.
Vergroting en resolutie zijn belangrijke concepten die worden gebruikt in de optica en die ook een grote rol spelen in het dagelijks leven. Deze concepten zijn van vitaal belang op gebieden zoals astronomie, astrofysica, navigatie, biologie, fysica en digitale beeldvorming. In het dagelijks leven, waar een persoon deze beide termen samen kan tegenkomen, is tijdens de fotografie. Hoewel deze termen tegelijkertijd worden gebruikt en het ene concept een grotere rol speelt in het andere, verschillen ze op verschillende manieren van elkaar.
Vergroting is niet alleen beperkt tot het verwerken van het vergroten van iets in uiterlijk en niet in fysieke grootte, maar verwijst ook naar het kwantificeren van de vergroting van een object met een berekeningsgetal (dat wil zeggen 2x, 3x). Dit staat in veel camera's bekend als de zoomfunctie. Als het aantal kleiner is dan één, wordt dit 'minificatie' of 'de-vergroting' genoemd. Gewoonlijk wordt de vergroting uitgevoerd om de relatief kleine details te zien die deel uitmaken van de afbeelding die mogelijk niet zichtbaar zijn in de oorspronkelijke grootte, maar schaling van de afbeelding verandert het perspectief van de afbeelding niet. Er kunnen verschillende technieken worden gebruikt om een beeld te vergroten, inclusief een hogere resolutie, met behulp van een microscoop, druktechnieken of digitale verwerking.
Vergrootglas is mogelijk door een concaaf glas te gebruiken dat een positieve (bolle) lens gebruikt om dingen er groot uit te laten zien door de gebruiker in staat te stellen ze dichter bij het oog te houden. Deze lenzen worden ook gebruikt bij het maken van een bril om bijziendheid en vooruitziendheid te behandelen, samen met een vergrootglas. Een telescoop gebruikt een grote objectieflens om een beeld te creëren van een object op afstand en vervolgens een kleinere lens, zodat de kijker het beeld van dichtbij kan bekijken. Een microscoop gebruikt het tegenovergestelde, waarbij het een kleine lens gebruikt en dan een grotere oculairlens voor de kijker.
Optische vergroting is de verhouding tussen de schijnbare grootte van een object (of de grootte in een afbeelding) en de ware grootte ervan, en dus is het een dimensieloos getal. Er zijn twee manieren om de vergroting te meten: lineair en hoekig. Lineaire vergroting wordt gebruikt voor echte afbeeldingen, waarbij grootte een lineaire dimensie betekent en het beeld wordt gemeten in millimeters of inches. Angulaire vergroting wordt gebruikt voor optische instrumenten waarbij de lineaire afmeting van het beeld in het oculair (virtueel beeld op oneindige afstand) niet kan worden gegeven, dus grootte betekent de hoek die wordt ingesloten door het object in het brandpunt (hoekgrootte). Een methode voor het berekenen van de vergroting en andere optische eigenschappen is bekend als straaldiagrammen, die kunnen helpen bij het berekenen van factoren zoals vergroting, objectafstand, beeldafstand, of het beeld reëel of imaginair is, etc. Een waterdruppel staat bekend als een eenvoudige vergrootglas in de natuur, waarbij als een persoon door een waterdruppeltje kijkt, het beeld erachter vergroot lijkt te zijn.
Resolutie is de term die wordt gebruikt om de knapperigheid en details van een afbeelding te beschrijven. Terwijl een afbeelding wordt vergroot, hebben ze de neiging om te vervagen en verliezen ze hun detailkwaliteiten. Resolutie is het vermogen van een afbeelding om de details van de afbeelding te behouden. Afbeelding met een hogere resolutie betekent meer beelddetail, terwijl een lagere resolutie minder details en een waziger beeld betekent.
Resolutie wordt door Dictionary.com gedefinieerd als:
- Het proces of het vermogen om onderscheid te maken tussen de afzonderlijke delen van een object, naast elkaar liggende optische beelden of lichtbronnen
- Een maat voor de scherpte van een afbeelding of voor de fijnheid waarmee een apparaat (zoals een videodisplay, printer of scanner) een dergelijke afbeelding kan produceren of opnemen, meestal uitgedrukt als het totale aantal of de dichtheid van pixels in de afbeelding
- In Physics & Chemistry: De handeling of het proces om iets in zijn samenstellende delen te scheiden of te verminderen: de prismatische resolutie van zonlicht in zijn spectrale kleuren.
- De fijnheid van details die kan worden onderscheiden in een afbeelding, zoals op een videoweergave-terminal.
In optica wordt dit meestal beschreven als het vermogen van een afbeeldingssysteem om details in het object dat wordt afgebeeld, op te lossen. Wanneer een persoon een object bekijkt, zien de ogen het beeld niet, maar het diffractiepatroon dat door het licht wordt gecreëerd wanneer het van het object terugkaatst. De iris van het menselijk oog werkt als een scherp randje om diffractie te creëren. Wanneer twee objecten nauwlettend worden bekeken, hebben de diffractiepatronen van de twee objecten de neiging elkaar te overlappen en wazig te worden. Als de diffractie van deze objecten voldoende kan worden onderscheiden, kunnen ze als twee verschillende objecten worden beschouwd, maar als ze de neiging hebben elkaar te overlappen, kunnen ze als één object worden gezien. Resolutie is het vermogen om onderscheid te maken in twee afzonderlijke objecten. De resolutie van een systeem is gebaseerd op de minimale afstand waarop de twee objecten kunnen worden gescheiden en onderscheiden als individuen. De resolutie hangt af van de lensopening van het instrument en de golflengte van het waargenomen licht.
Resolutie van digitale afbeeldingen kan op vele manieren worden beschreven, waaronder pixelresolutie, ruimtelijke resolutie, spectrale resolutie, temporele resolutie en radiometrische resolutie. Pixelresolutie verwijst naar het aantal pixels in een digitale afbeelding. Ruimtelijke resolutie is hoe dicht lijnen kunnen worden opgelost in een afbeelding. Spectrale resolutie is het vermogen om functies in het elektromagnetische spectrum op te lossen. Tijdelijke resolutie is het vermogen van filmcamera's en high-speed camera om gebeurtenissen op verschillende tijdstippen op te lossen. Terwijl normale filmcamera's 24 tot 48 frames per seconde kunnen oplossen, kan een hoge-snelheidscamera 50 tot 300 frames per seconde oplossen. Radiometrische resolutie bepaalt hoe fijn een systeem verschillen in intensiteit kan weergeven of onderscheiden en wordt meestal uitgedrukt in een aantal niveaus of een aantal bits.
