Belangrijkste verschil: haardroger en föhn zijn eigenlijk vergelijkbare apparaten. Dit apparaat wordt gebruikt om nat haar te drogen en te stylen. Het enige verschil tussen de twee woorden is waar ze worden gebruikt; föhn wordt gebruikt in bijna alle landen rond het woord, terwijl föhn wordt gebruikt in Amerika.

Föhn en föhn zijn twee soorten schoonheidsproducten die in de huizen van veel mensen te vinden zijn en een essentieel hulpmiddel zijn geworden voor het drogen en stylen van haar. Deze twee woorden worden vaak gebruikt in het woord van vandaag en maken vaak deel uit van veel stylingtechnieken, salons en zelfs huishoudens. Hoewel deze twee woorden er anders uitzien en er wordt aangenomen dat ze door veel mensen anders zijn, zijn ze dat in werkelijkheid niet. Deze twee woorden verwijzen naar hetzelfde instrument dat wordt gebruikt om nat haar na het douchen te drogen. Het enige verschil tussen de twee woorden is waar ze worden gebruikt; föhn wordt gebruikt in bijna alle landen rond het woord, terwijl föhn vooral in Amerika wordt gebruikt.

Haardrogers of föhns zijn elektromechanische apparaten die hete of koele lucht afgeven om droog haar snel te drogen na een douche. De föhn is ontworpen om de lucht af te geven om de verdamping van water uit het haar te versnellen. De snellere verdamping maakt het ook mogelijk om het haar snel te stylen en in te stellen vergeleken met drogen aan de lucht. Vandaar dat haardrogers een gebruikelijk kenmerk zijn van bijna alle salons en haarstylingboetieks. Na een wasbeurt vormen tijdelijke waterstofbruggen tussen haarlokken en zijn vrij krachtig en bepalen de vorm en stijl van het haar. Blow-drogers spelen ook een grote rol bij het beheersen van deze waterstofbruggen die het haar vormen. Deze bindingen zijn tijdelijk en kunnen worden uitgewassen.

Haardrogers en föhns werden rond de jaren 1890 uitgevonden door Alexander F. "Beau" Godefroy en maakten deel uit van zijn salon in Frankrijk. Er wordt gezegd dat Godefroy de föhn heeft gemaakt door zich te laten inspireren door een stofzuiger. Deze traditionele haardrogers waren enorm en hadden een koepel die bovenop het hoofd van de cliënt werd geplaatst, waardoor de warme lucht zou drogen en het haar zou stylen. Moderne versies van dergelijke apparaten, ook bekend als haarkapdrogers, zijn nog steeds te zien in sommige salons. De handheld haardrogers die in bijna alle huishoudens worden aangetroffen, doken op in de jaren 1920 en werden gebruikt door schoonheidssalons en professionele stylisten. Het eerste patent voor een föhn in Amerika werd echter in 1911 ingediend door de Armeens-Amerikaanse uitvinder Gabriel Kazanjian.

Haardrogers zijn gemaakt met behulp van kunststof met keramische verwarmingselementen. Het keramiek biedt een onmiddellijk verwarmingsvermogen, wat resulteert in een snellere verwarming en droogtijd. Het apparaat heeft draadspoelen met een hoge elektrische weerstand en een ventilator die wordt aangedreven door een universele motor. De verwarmingselementen of keramische verwarmingselementen zorgen voor de warmte om de lucht te verwarmen, terwijl de ventilator de lucht uit het apparaat blaast. De apparaten worden van stroom voorzien. De haardrogers hebben ook een 'coole' knop die geen warmte afgeeft maar eenvoudig haar op kamertemperatuur levert om het kroes van het haar te verminderen. Tegenwoordig zijn veel drogers verkrijgbaar met verschillende technologieën, zoals ionische functies, waarvan beweerd wordt dat ze de statische elektriciteit tussen haarlokken verminderen en het haar minder kroes en gladder maken. Haardrogers zijn ook verkrijgbaar met verschillende hulpstukken, zoals diffusors, luchtstroomconcentrators en kammondstukken.