Belangrijkste verschil: DNA, kort voor deoxyribonucleïnezuur, is een molecuul dat codeert voor de genetische instructies die worden gebruikt voor de ontwikkeling en het functioneren van cellen in een levend organisme en vele virussen. Genen zijn moleculen die gecodeerd zijn met erfelijkheidsinformatie van levende organismen.

De termen 'DNA' en 'gen' zijn gerelateerd aan elkaar en zijn verantwoordelijk voor de cellulaire functie in een menselijk lichaam. Deze verschillen echter op vele manieren van elkaar. Beide termen worden vaak gebruikt in de biologie en microbiologie en hebben betrekking op de genetische vorming van een organisme. DNA en genen maken elk individu individueel, omdat het erfelijke informatie over iemands genetische samenstelling bevat.

DNA, kort voor deoxyribonucleïnezuur, is een molecuul dat codeert voor de genetische instructies die wordt gebruikt voor de ontwikkeling en het functioneren van cellen in een levend organisme en vele virussen. Naast eiwit en RNA is DNA een essentieel macromolecuul voor het bestaan ​​van alle levende organismen. De genetische informatie is gecodeerd als een sequentie van nucleotiden zoals guanine, adenine, thymine en cytosine. Het belangrijkste doel van een DNA is om elke cel te vertellen welke eiwitten het moet maken. Het soort eiwit dat een cel maakt, bepaalt de functie van de cel. DNA wordt geërfd van ouder op nageslacht, daarom delen ouders en kinderen vergelijkbare eigenschappen. De cel van elke persoon heeft ongeveer 46 dubbelstrengig DNA dat het resultaat is van de ene reeks chromosomen die een persoon van elke ouder verwerft.

Het DNA-molecuul heeft een dubbele helixvorm, die lijkt op een ladder die in een spiraalvorm is gedraaid. Elke trede van de ladder heeft een paar nucleotiden die de informatie opslaat. De ruggengraat van het DNA bestaat uit afwisselende suikers (deoxyribose) en fosfaatgroepen, waaraan het DNA zijn naam ontleent. De nucleotiden zijn in een speciale formatie aan de suiker gehecht. De adenine (A), thymine (T), cytosine (C) en guanine (G) nucleotiden vormen altijd AT- en CG-paren, hoewel ze in elke volgorde op het DNA kunnen worden gevonden. Het Adenine- en thyminepaar vormen twee waterstofbruggen, terwijl cytosine en guanine drie waterstofbruggen vormen. De andere volgorde is hoe het DNA 'codes' kan schrijven uit de 'letters' die de cellen vertellen welke taken moeten worden uitgevoerd.

De gecodeerde informatie wordt gelezen met behulp van de genetische code, die de volgorde van de aminozuren in eiwitten specificeert. De code wordt gelezen door een transcriptieproces, waarbij het DNA wordt gekopieerd naar verwant nucleïnezuur-RNA. In de cellen wordt DNA geplaatst in chromosomen die tijdens celdeling worden verdeeld. Elke cel heeft zijn eigen complete set chromosomen. Eukaryoten slaan het grootste deel van hun DNA op in de celkern en een ander DNA in organellen. Prokaryoten slaan hun DNA op in het cytoplasma.

Genen zijn moleculen die gecodeerd zijn met erfelijkheidsinformatie van levende organismen. De naam verwijst naar stukken DNA en RNA die codes bevatten voor erfelijke informatie van een organisme. Genen zijn belangrijk omdat ze alle informatie bevatten die nodig is om de cellen van een organisme te bouwen en te onderhouden. Het is ook verantwoordelijk voor het doorgeven van de genetische informatie van de ouder aan het nageslacht. Carlson's Het gen: een kritieke geschiedenis definieert "een erfelijke eenheid die een specifieke positie (locus) op een chromosoom inneemt." Andere definities omvatten "een eenheid die één of meer specifieke effecten heeft op het fenotype van een organisme;" "een eenheid die kan muteren naar verschillende allelen; "en" een eenheid die recombineert met andere dergelijke eenheden. "Dit zijn allemaal eigenschappen van genen. Moderne definities scheiden gen in twee categorieën: genen die worden getranscribeerd in mRNA's, die vervolgens worden omgezet in polypeptideketens en genen waarvan de transcripten direct worden gebruikt.

Als we het hebben over goede genen of haarkleurgenen, bedoelen we eigenlijk een allel van dat gen, dat eigenlijk een alternatieve vorm van een gen is. Genen zijn vormen van DNA die instructies bevatten voor de cel van welke eiwitten de cel zal produceren en nodig heeft. Pearson definieert het gen als, "een lokaliseerbaar gebied van genomische sequentie, corresponderend met een eenheid van overerving, die geassocieerd is met regulerende gebieden, getranscribeerde gebieden en of andere functionele sequentiegebieden." De helft van de genen wordt verkregen van één ouder, terwijl de andere van de andere ouder. Dit is de reden waarom een ​​kind op de moeder lijkt, terwijl de ander op de vader lijkt. Genen worden doorgegeven aan het nageslacht tijdens het passeren van het chromosoom, dat DNA en genen huisvest. Genen bepalen de manier waarop ons lichaam werkt en wat het produceert. Vandaar dat de genen invloed hebben op onze oogkleur, haarkleur, huidskleur, uiterlijk etc.

De genen worden gecodeerd in het DNA, die vervolgens worden getranscribeerd in RNA, dat vergelijkbaar is met DNA maar ribose-suikermonomeren heeft, in plaats van deoxyribose. RNA bevat ook uracil in plaats van thymine. RNA-moleculen zijn minder stabiel en zijn vaak enkelstrengs. Genen worden samengesteld in een reeks van drie-nucleotidesequenties die bekend staan ​​als condons. De genetische code vormt de overeenkomst tijdens eiwittranslatie tussen condons en aminozuren. De genetische code is bijna hetzelfde voor alle levende organismen. Het menselijk genoom bestaat uit meer dan 20.000 genen.

DNA en genen spelen een groot deel van hoe de cellen in het lichaam van een persoon werken en elke differentiatie staat bekend als celmutatie of genmutatie, wat resulteert in enkele veranderingen die niet gebruikelijk zijn bij de mens. Deze mutatie speelt een belangrijke rol in de evolutie of kan ervoor zorgen dat de hele soort sterft. Het voortbestaan ​​van de mutatie hangt af van hoe de persoon in wisselwerking staat met de omgeving.