Belangrijk verschil: een determinerer gaat een zelfstandig naamwoord of een naamwoordfrase vooraf door het aan de lezer / luisteraar te introduceren. Een bijvoeglijk naamwoord beschrijft een zelfstandig naamwoord door er informatie over te geven.

Een determiner, zoals gesuggereerd door het woord zelf, kan worden begrepen als een woord dat een zelfstandig naamwoord of een zinsnede bepaalt. Een determinator gaat vooraf aan een zelfstandig naamwoord in de zin en is indicatief voor de reikwijdte van het zelfstandig naamwoord. Determinators worden in principe gebruikt om de zelfstandige naamwoorden aan te duiden waarnaar in een zin wordt verwezen. Determinators zijn van verschillende typen, zoals:

• Artikelen: artikelen verdubbelen als determinanten in een zin wanneer ze worden geplaatst voor een zelfstandig naamwoord of een zelfstandig naamwoord. Het artikel 'de' wordt als een definitief artikel genoemd, omdat het verwijst naar een specifiek ding dat in de zin wordt genoemd. Terwijl de artikelen 'a' en 'an' als niet-eindige artikelen worden genoemd omdat ze kunnen verwijzen naar een klasse van substantieven die in de tekst wordt genoemd.
• Demonstratieven: woorden zoals 'dit' en 'die' kenmerken in deze categorie van de determiners. Ze worden gebruikt om een ​​object aan te tonen waarover gesproken wordt in de zin. Soms spelen dergelijke woorden als het onderwerp in een zin. Deze woorden fungeren in principe als aanwijzers.
• Bezittelijke determinanten: zoals de term suggereert, worden deze woorden gebruikt om het bezit van een object, een persoon of een plaats te tonen. Woorden als de mijne, de mijne, haar, hun, onze, etc. fungeren als bezittelijke determinanten in de Engelse taal.
• Kwantificatoren: deze woorden onthullen de hoeveelheid van het zelfstandig naamwoord dat in de tekst wordt genoemd. Ze kwantificeren zelfstandige naamwoorden door woorden als veel, enkele, meerdere, etc. Woorden als deze worden vaak geassocieerd met zelfstandige naamwoorden die relevant zijn voor getallen.

Aan de andere kant is een adjectief in feite een woord dat wordt gebruikt om een ​​zelfstandig naamwoord te beschrijven. Een adjectief wijzigt een zelfstandig naamwoord of een voornaamwoord door er gewoonlijk aan vooraf te gaan. Bijvoeglijke naamwoorden worden ook veel gebruikt om wat extra informatie te geven over een zelfstandig naamwoord dat in een stuk tekst wordt genoemd. Als een van de acht taaldelen in het Engels, werden adjectieven vroeger beschouwd als bepalende factoren. De moderne taalkundigen begrijpen de twee nu echter als een afzonderlijke klasse van woorden. Op basis van de gebeurtenissen die bijvoeglijke naamwoorden in verschillende soorten zinnen maken, worden ze ingedeeld in:

• Attributieve bijvoeglijke naamwoorden: dit zijn de bijvoeglijke naamwoorden die deel uitmaken van de naamwoordelijke zin in een zin. Ze gaan meestal vooraf aan het zelfstandig naamwoord in de zin, waarvan ze een kwaliteit beschrijven. Bijvoorbeeld, in de uitdrukking 'gekke persoon', is het woord 'gek' het adjectief dat voor de persoon wordt gebruikt, wat betekent dat gek zijn in feite een attribuut is van de persoon die wordt genoemd.
• Predicatieve bijvoeglijke naamwoorden: bijvoeglijke naamwoorden zoals deze worden getagd aan het zelfstandig naamwoord of het voornaamwoord dat zij wijzigen. Bijvoorbeeld, het woord 'druk' in 'ze lijken bezig' is een predicatief bijvoeglijk naamwoord. Het woord 'blij' in een zin als 'ze zijn gelukkig' is ook een voorbeeld van predicatief bijvoeglijk naamwoord.
• Absolute bijvoeglijke naamwoorden: zoals de naam al doet vermoeden, zijn absolute adjectieven duidelijk van aard. Deze bijvoeglijke naamwoorden kunnen niet worden gebruikt in vergelijkende zinnen. Dit komt omdat deze bijvoeglijke naamwoorden niet verder kunnen worden geïntensiveerd. Woorden als 'uniek' en 'perfect' kunnen bijvoorbeeld worden beschouwd als absolute bijvoeglijke naamwoorden. Je kunt deze woorden niet overdrijven als 'unique-er' of 'perfect-er'. Deze zullen blijven zoals ze zijn, of absoluut.
• Nominale bijvoegelijke naamwoorden: Nominale bijvoeglijke naamwoorden zijn bijvoeglijke naamwoorden die bijna als zelfstandig naamwoord werken. Bijvoorbeeld, in de zin 'gegeven een keuze uit twee snoepjes, zou ik er graag een hebben en de andere teruggeven'; het woord 'andere' speelt het nominale bijvoeglijk naamwoord. Dit woord is eigenlijk een afkorting voor 'andere snoepjes' of 'andere snoepjes'. Het woord 'andere' zelf is echter voldoende voor de oorzaak.

Daarom zijn determinatoren en bijvoeglijke naamwoorden beide van vitaal belang bij het bieden van context aan een zin.

Vergelijking tussen determinanten en bijvoeglijke naamwoorden:

	determiners	Adjectieven
Betekenis	Een determinator gaat vooraf aan een zelfstandig naamwoord of een zelfstandig naamwoord door het aan de lezer / luisteraar te introduceren.	Een bijvoeglijk naamwoord beschrijft een zelfstandig naamwoord door er informatie over te geven.
Types	Artikelen, demonstratief, bezittelijk, etc.	Nominaal, predicatief, absoluut, etc.
Voorbeeld van gebruik	Ik ben dol op deze heerlijke pasta.	Ik ben dol op deze heerlijke pasta.