Belangrijkste verschil: de wereld probeert chemische en nucleaire wapens onder controle te houden. CTBT, dat staat voor Comprehensive Test Ban Treaty, is een verdrag dat is om alle nucleaire explosies in alle omgevingen te verbieden. NPT staat voor Non-Proliferatie Verdrag, waarvan het doel is kernwapens te voorkomen voor vreedzaam gebruik van kernenergie.

Het alomvattende Kernstopverdrag (CTBT) werd in 1996 voor ondertekening opengesteld. Het is bedoeld om alle explosies van kernwapenonderzoeken te verbieden. Tot op heden zijn in de buurt 1900 atoomtests uitgevoerd op verschillende locaties over de hele wereld. CTBT werd aangedragen door de voormalige Amerikaanse president Bill Clinton. Het verdrag werd op 10 september 1996 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aangenomen. Het verdrag is echter niet in werking getreden, omdat beide landen het verdrag nog moeten ratificeren. Deze landen zijn: China, Egypte, India, Iran, Israël, Noord-Korea, Pakistan, Verenigde Staten.

Sinds het begin van de jaren 1950 is de aanpassing van het verbod op alle nucleaire explosies tot nu toe gaande, maar gedurende zoveel jaren waren ze niet verboden. Er zijn zelfs zoveel nieuwe explosies ontstaan. De Indiase premier Jawaharlal Nehru tekende ook om alle nucleaire testexplosies over de hele wereld te verbieden, maar met de omstandigheid van de Koude Oorlog maakte niemand zich druk om de overeenkomst.

Toen, in 1963, ontstond een Partial Test Ban Treaty, dat kernproeven in de atmosfeer, onder water en in de ruimte verbood, maar niet ondergronds. In 1991 werd weinig vooruitgang geboekt tot het einde van de Koude Oorlog. Op grond van artikel 1 zijn de basisverplichtingen van CTBT:

1. Elke Staat die Partij is verbindt zich ertoe geen explosie van kernwapenonderzoeken of enige andere kernexplosie uit te voeren en een dergelijke nucleaire explosie op elke plaats onder zijn rechtsmacht of onder zijn controle te verbieden en te voorkomen.
2. Elke Staat die Partij is, verbindt zich er bovendien toe af te zien van het veroorzaken, aanmoedigen of op enige manier deelnemen aan de uitvoering van een explosie van kernwapenonderzoeken of een andere nucleaire explosie.

Al na enkele jaren ondertekenden de VS het verdrag, maar ze keurden het niet goed. Ook hebben zeven andere landen het verdrag niet geratificeerd. Er is nog steeds discussie over de vraag of het CTBT al dan niet moet worden goedgekeurd.

Het Non-Proliferatie Traktatie (NPV) van kernwapens werd ondertekend in 1968 maar het werd in werking getreden in 1970. Een totaal van 190 partijen sloten zich aan bij het verdrag, met vijf staten werden erkend als kernwapenstaten. De staten waren de Verenigde Staten, Rusland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en China. Ze hebben kernwapens nodig voor hun staten, maar niet om nucleaire wapens of andere explosieve apparaten over te brengen naar een niet-nucleaire wapenstaat.

Staten die partij zijn bij kernwapenstaten zijn ook verplicht om, krachtens artikel VI, "te goeder trouw onderhandelingen te voeren over effectieve maatregelen in verband met de vroegtijdige stopzetting van de nucleaire wapenwedloop en nucleaire ontwapening, en over een verdrag inzake algemene en volledige ontwapening onder strikte voorwaarden en effectieve internationale controle. "

Het NPV is bedoeld om de verspreiding van nucleaire wapens en wapentechnologie te voorkomen, het vreedzame gebruik van kernenergie te bevorderen en het doel van ontwapening te bevorderen. Het Verdrag voorziet in een vrijwaringsstelsel onder verantwoordelijkheid van het IAEA, dat ook een centrale rol speelt in het Verdrag, op het gebied van technologieoverdracht voor vreedzame doeleinden.

De verdragen zijn om kernwapens in alle landen te stoppen. Zo is CTBT het verdrag waarin de landen de nucleaire explosies en tests van kernwapens willen verbieden, terwijl NPT het verdrag is dat de ontwikkeling van kernwapens helemaal verbiedt, maar de ontwikkeling van kernenergie voor experimenten of vreedzame toepassingen toestaat.