Belangrijkste verschil: cel is een elektrochemische cel die elektrische energie ontleent aan de spontane redoxreactie in de cel. Een batterij is eigenlijk niets anders dan een stapel of een stapel elektrochemische of galvanische cellen.

Batterijen zijn een belangrijke uitvinding voor de samenleving; ze worden gebruikt in bijna alle toepassingen, waaronder zaklantaarns, mobiele telefoons, klokken, wekkers enzovoort. Stel je een wereld voor waarin batterijen niet bestonden en alles alleen op elektriciteit zou werken, de hoeveelheid draden die er in de buurt zouden zijn, zou vervelend en gevaarlijk zijn. Batterijen worden voortdurend geëvolueerd met het oog op het zoeken naar stoffen die gedurende langere tijd hun lading zouden behouden. Batterijen spelen ook een belangrijke rol in mobiliteit, waarbij elektrische auto's populair worden. Batterijen en cellen komen meer overeen, omdat cellen de batterij voeden, terwijl de batterij het apparaat van stroom voorziet.

Cel is de generieke naam voor de galvanische cel of de voltaïsche cel. Het is eigenlijk een elektrochemische cel die elektrische energie ontleent aan de spontane redoxreactie in de cel. De cellen zijn verantwoordelijk voor het omzetten van chemische energie in elektrische energie voor het voeden van een elektrisch apparaat. Deze cellen zijn meestal samengesteld uit twee verschillende materialen die verbonden zijn door een zoutbrug of zijn afzonderlijke halfcellen die worden gescheiden door een poreus membraan. De elektrochemische cel werd ontdekt door Luigi Galvani in 1780, toen hij twee verschillende materialen (koper en zink) verbond en beide verbonden met verschillende delen van een zenuw van een kikkerpoot, waardoor het been samentrok, zelfs nadat de kikker dood was. Hij noemde dit 'dierlijke elektriciteit'. Dit was echter niet de eerste cel die werd uitgevonden. De vroegst bekende batterij dateerde uit oude Parthia, waar potten met citroenzuur of druivensap werden gebruikt om een ​​spanning te produceren. Er werden de Baghdad-batterijen genoemd en de Duitse directeur van het National Museum of Iraq, Wilhelm König, beweerde in 1940 dat deze qua werking vergelijkbaar waren met een galvanische cel.

Een elektrochemische cel bestaat uit twee halve cellen. Elke halfcel bestaat uit een elektrode en een elektrolyt. De twee halve cellen kunnen hetzelfde elektrolyt gebruiken. Tijdens de reactie verliest de soort uit een halve cel elektronen (oxidatie) aan hun elektrode terwijl de soort andere halve cel elektronen wint (reductie). De zoutbrug of poreuze schijf wordt gebruikt om ionisch contact tussen de twee helften mogelijk te maken zonder de oplossingen te mengen. Terwijl de elektronen van de ene naar de andere kant worden overgebracht, wordt het verschil in ladingen vastgesteld. De zoutbrug laat de ionen toe om een ​​balans te behouden tussen de oxidatie en reductie. De twee elektroden staan ​​bekend als de anode en de kathode en beide zijn verbonden met een hoogbestendige voltmeter. De voltmeter helpt de elektroden om een ​​spanning te behouden. Het verschil tussen de ladingen wordt vervolgens omgezet in elektrische energie om te worden gebruikt in draagbare gadgets.

Een batterij is eigenlijk niets anders dan een stapel of een stapel elektrochemische of galvanische cellen. De Italiaanse fysicus Alessandro Volta wordt gecrediteerd met het uitvinden van de eerste batterij in 1800 door vele cellen in een reeks op te stapelen. De term 'voltaic cell' of 'voltaic pile' wordt gegeven ter ere van Volta. Hij was echter niet de persoon die de term 'batterij' uitvond. De stapel cellen staat bekend als 'batterij' vanwege Benjamin Franklin. Hij was de eerste persoon die de term 'batterij' in gebruik nam. Franklin beschreef meerdere Leidse potten (die werden gebruikt als condensatoren) als batterij, verwijzend naar de analogie met een batterij kanonnen. Een batterij met kanonnen is meestal een term om een ​​regel kanonnen te beschrijven die op een regelmatig interval worden geplaatst om het vuren gemakkelijk te maken.

De cellen zijn vaak omhuld in een plastic of metalen behuizing, met twee punten een negatieve (-) en een positieve (+) zijden. Batterijen worden vaak ingedeeld in twee brede categorieën: primaire batterijen en secundaire batterijen. Primaire batterijen zijn niet-oplaadbaar en moeten na verwijdering volledig worden weggegooid. Secundaire batterijen zijn oplaadbare batterijen en zodra ze leeg zijn, kunnen ze worden hersteld met behulp van elektriciteit en een oplader. Primaire batterijen worden vaak gebruikt voor radio's, camera's, afstandsbedieningen, klokken, enz .; terwijl secundaire batterijen worden gebruikt in mobiele telefoons, digitale camera's, laptops enz. De secundaire batterijen zijn niet voor onbepaalde tijd heroplaadbaar vanwege verlies van elektrolyt, inwendige corrosie en dissipatie van de actieve materialen en moeten na een aantal herladingen worden vervangen.

Er zijn ook verschillende typen batterijcellen, waaronder natte cellen, droge cellen, gesmolten zout en reserve. Natte-celbatterijen hebben een vloeibare elektrolyt, terwijl de droge cel een elektrolyt heeft die is geïmmobiliseerd als een pasta, die alleen vloeibaar genoeg is om de stroom van elektronen mogelijk te maken. Gesmolten zoutbatterijen gebruiken gesmolten zout als een elektrolyt. Deze worden vaak gebruikt in elektrische voertuigen; ze moeten echter goed worden geïsoleerd, omdat dit type batterij veel warmte genereert. Een reservebatterij is een batterij die vaak in niet-geassembleerde vorm wordt opgeslagen en alleen wordt geactiveerd wanneer de binnenste onderdelen worden geassembleerd. Deze batterijen kunnen lange tijd worden bewaard en zijn vaak onderdeel van noodpakketten. Deze batterijen leveren slechts enkele minuten stroom.

Batterijen kunnen ook worden gemaakt voor verschillende soorten materialen, zoals alkaline, lithium-ion, kwik, zink-koolstof, nikkel-zink batterijen, lood-zuur batterijen, brandstofcellen, etc. De gebruikelijke spanning voor een alkalinebatterij is 1, 5 V en de spanning kan worden verhoogd door meer batterijen toe te voegen. De batterijen van verschillende groottes omvatten (4.5-Volt, D, C, AA, AAA, AAAA, A23, 9-Volt, CR2032, LR44 enz.) Afhankelijk van de toepassing van de batterij, worden de cellen gecombineerd om een ​​hogere spanning te leveren, een 9-volt batterij zou bijvoorbeeld 6 alkalinecellen met een lading van 1, 5 V hebben. Een 9-Volt-batterij wordt gebruikt in de zware flitslichten. Het meest voorkomende type batterij dat op de markt wordt gebruikt, is een AA-batterij of een AAA-batterij.