Belangrijkste verschil: een verstuikte enkel is wanneer het ligament gedeeltelijk is gescheurd of volledig is gescheurd. Een enkelbreuk is wanneer een bot in de enkel breekt.

Enkelblessures zijn de meest voorkomende verwondingen die mensen krijgen, vooral in de sport. De twee meest voorkomende soorten enkelletsels zijn verstuiking en breuken. Hoewel deze vergelijkbaar lijken vanwege de enorme hoeveelheid pijn die volgt, zijn ze verschillend van elkaar. Verstuiking is milder in vergelijking met fractuur. Het enkelgewricht bestaat uit drie botten: tibia, fibula en talus. Het scheenbeen is het belangrijkste bot van het onderbeen en vormt het midden of de binnenkant van de enkel. De fibula is een klein bot dat de laterale malleolus vormt, of de buitenste knobbel van de enkel. De talus is het bovenste bot van de voet. Blessures komen vaak voor bij deze botten of overeenkomstige ligamenten.

Een verstuikte enkel is ook bekend als verwrongen enkel, opgerolde enkel, enkelbandletsel of slappe enkel. Dit betekent in het algemeen dat een ligament wordt uitgerekt tot het punt waarop het gedeeltelijk is gescheurd of volledig is gescheurd. Dit wordt veroorzaakt door het draaien van de enkel naar binnen (meer algemeen) of naar buiten (minder vaak). Wanneer de enkel wordt gedraaid, zorgt dit ervoor dat het ligamentweefsel verder dan zijn capaciteit uitsteekt tot het punt waarop het scheurt of op het punt staat te scheuren. Een enkelverstuiking kan variëren van een kleine verstuiking tot een grote verstuiking die een operatie kan vereisen. Afhankelijk van hoeveel ligamenten werden gescheurd of hoe verrekend de scheur is, zou de verstuiking ofwel automatisch kunnen genezen als de schade niet zo groot is of een operatie nodig heeft om de ligamenten te behandelen. De ernst van de blessure hangt ook af van de eerdere verwondingen die iemand in het verleden heeft gehad. Als het ligament blijft scheuren kan dit een aanhoudende pijn achterlaten die nooit weggaat. Het kan er ook voor zorgen dat het ligament niet goed geneest waardoor de persoon slap wordt.

Wanneer een enkel verstuikt is, zijn de effecten onmiddellijk, dit resulteert in ernstige pijn, zwelling en blauwe plekken. Het gebied is gevoelig om aan te raken en pijn te doen als er druk op wordt uitgeoefend. Bij meer ernstige verstuikingen hoort de persoon mogelijk een plof of een scheurend geluid van het ligament dat scheurt. Ook kan het pijn doen om te lopen of zelfs op dat been te gaan staan. Zwelling en blauwe plekken treden ook op. Als het een kleine verstuiking is, kan een persoon de pijn verlichten door de pijnstillers te gebruiken, het been omhoog te houden en een koud kompres te gebruiken om de zwelling te verminderen. Als verstuikingen ernstiger zijn, is een doktersbezoek een must om vast te stellen dat er geen botten zijn gebroken. De arts stelt een verstuiking vast afhankelijk van eerdere verwondingen, pijn, zwelling, blauwe plekken of een röntgenfoto om zeker te zijn. De behandeling omvat een populaire anagram bekend als PRINCE, wat zich vertaalt in: bescherming, rust, ijs, NSAID's of andere pijnstillers, compressie en elevatie.

Veel voorkomende symptomen van enkelverstuiking zijn:

• Tederheid
• Zwelling
• Stijfheid
• Pijn
• Blauwe plekken
• Druk op het moment van impact

Een enkelbreuk is het breken van een bot in de enkel. De drie botten, scheenbeen, kuitbeen en talus zijn de botten die gewoonlijk breken als gevolg van draaien, draaien of stoten. Als de spanning van de druk op de enkel te groot is, zal het bot breken en een fractuur veroorzaken. In het geval van draaien en rollen, treden de fracturen gelijktijdig op met gescheurde ligamenten. De druk zou eerst de ligamenten scheuren voordat het bot breekt. Een breuk wordt meestal bepaald met behulp van een röntgenfoto. Een arts kan het probleem niet diagnosticeren totdat hij de breuken in het bot op een röntgenfoto ziet. Een fractuur wordt als een gevaarlijker probleem beschouwd in vergelijking met een verstuiking, die gemakkelijk kan genezen. Een fractuur heeft tijd nodig om te helen en vereist dat de botten goed genezen en moet correct worden uitgelijnd om te voorkomen dat de persoon constant pijn of een hinkend probleem heeft. Afhankelijk van de ernst van de fracturen en gescheurde ligamentweefsels, moet de persoon mogelijk ook worden geopereerd om de botten opnieuw uit te lijnen.

Tijdens een fractuur kan een persoon de knetsluiting van een bot horen of het bot breken voelen. Dit wordt meestal gevolgd door ondraaglijke hoeveelheden pijn, waarbij de persoon niet kan lopen of zelfs op dat specifieke been kan staan. Zwelling, blauwe plekken en vochtophoping (pus) komen ook vaak voor bij fracturen. Ook afhankelijk van de druk die op het bot werd uitgeoefend waardoor het botbreuk opliep, kon het ook resulteren in het scheuren van het bot en het naar buiten drijven, wat resulteerde in bloed. Kleine fracturen vereisen alleen een cast of splint en vrij verkrijgbare pijnstillers, terwijl meer ernstige fracturen chirurgie vereisen, gegoten voor herstel en fysiotherapie om de spieren en botten weer aan beweging te laten wennen.

Symptomen van fracturen zijn onder meer:

• Ernstige pijn
• Onvermogen om te lopen of te staan
• Het bot ontwrichten
• Bloeden
• Doof gevoel
• Zwelling
• Botten zichtbaar buiten de huid
• Pijn in het hele gebied en niet alleen de enkel
• Blauwe huid
• Koude voeten
• Blauwe plekken